Gedichtenbundel
Blader door onze gedichtenbundel, selecteer uw voorkeuren en stuur deze vervolgens via het formulier onderaan door naar één of meerdere e-mailadressen, of naar info@van-lent.be.
GEDICHT 1
Alles leeft in tijd
zo is het bestaan.
Komen en gaan,
zaaien en maaien,
de eeuwigheid ingaan.
Alles heeft zijn tijd.
— Claire Vanden Abbeele
GEDICHT 2
Er is geen weg die gebaand is.
De regen wast altijd weer elke voetstap uit.
Er is geen vastliggend doel.
De aarde draait voortdurend om haar as.
Er is alleen het weet hebben
van een liefde zonder maat.
Als we aandachtig luisteren
naar dat vreemde wederkerende gefluister
dan komen we op de plek die ons bewaart.
— Claire Vanden Abbeele
GEDICHT 3
Herinneringen laten geboren worden
het is een helend proces
waarin je al je liefde
en je verdriet
je warmte en je weemoed
verzamelt en samenrijgt
tot een kralenketting
die je gidst over de kloof
van pijn en verdriet.
— Claire Vanden Abbeele
GEDICHT 11
Een moeder zou niet mogen doodgaan,
zou voor altijd moeten zijn,
in leed en liefde bij ons blijven,
het meest volmaakte samenzijn.
Een moeder kan gewoon niet doodgaan.
Gestorven leeft ze nog in mij.
Zoals steeds wou ze ons voorgaan.
In hart en geest blijft ze nabij.
GEDICHT 25
De leegte zonder jou
is met geen pen te beschrijven.
De leegte zonder jou
zal altijd bij ons blijven.
Maar veel fijne herinneringen
verzachten onze smart.
Voorgoed uit ons midden,
maar altijd in ons hart.
GEDICHT 26
Zwaar werden de dagen
en lang duurde de nacht.
Hoe moeilijk is het vechten
bij ontbreken van de kracht.
Maar ondanks je verlies
van de strijd om het leven,
heb je ons een heel stuk geluk
en ontzettend veel liefde gegeven.
GEDICHT 27
Denk aan mij terug,
maar niet in de dagen
van pijn en verdriet.
Denk aan mij terug,
in de stralende zon
hoe ik was toen ik alles nog kon.
GEDICHT 28
Sterven doe je niet ineens
maar af en toe ’n beetje.
En alle beetjes die je stierf,
’t is vreemd, maar die vergeet je.
Het is je dikwijls zelfs ontgaan,
je zegt: ”ik ben wat moe.”
Maar op ’n keer dan ben je aan
je allerlaatste beetje toe.
— Toon Hermans
GEDICHT 29
We weten het niet,
we zullen het nooit begrijpen.
Waarom een mensenleven wordt bekort.
Waarom de ene bloem tot vrucht mag rijpen
en de ander reeds in de knop verdort.
GEDICHT 33
Achter je ligt een leven
van werken en plicht,
en juist dat bepaalde in alles jouw gezicht.
Flink was je je hele leven,
moedig ben je tot het einde gebleven.
Flink wil je nu dat wij zullen zijn
maar afscheid nemen doet ons
zo’n pijn.
GEDICHT 35
Niemand die het weten kan
hoeveel ik van je hou.
Niemand die mij troosten kan
in mijn verdriet om jou.
Niemand die begrijpen zal
hoe vreselijk ik je mis.
Niemand die beseffen zal
hoe erg die pijn wel is.
GEDICHT 36
Er zijn geen woorden voor een zieke
van wie je weet, hij redt het niet.
Je streelt zijn wang, je ziet zijn ogen,
je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar voor z’n einde
dat na zoveel moedig strijden kwam.
Omdat het niet alleen zijn leven
maar ook zijn lijden overnam.
GEDICHT 38
Boven akkers, stad en land
mag je God nu loven
kleine vogels in Gods hand
vlieg omhoog, naar boven
vlieg omhoog en vlieg voorgoed
vlieg de vrijheid tegemoet.
GEDICHT 39
Nooit klagend, nooit vragend,
zijn lasten in stilte dragend.
Zijn handen hebben voor ons gewerkt,
zijn hart heeft voor ons geklopt,
zijn ogen hebben tot het laatst gezocht.
GEDICHT 40
Mijn avond gaat vallen
’t wordt kil om me heen.
Straks moet ik vallen
en laat jullie alleen.
Vergeving voor fouten en
voor wat mis is gegaan.
Maar kom in mijn nacht
dicht om mij staan.
De tranen in mijn ogen
doen niet zo zeer.
Als jullie mij troosten
voor de laatste keer.
GEDICHT 41
De laatste dagen van het einde,
dan wordt de grote wereld klein,
is plotseling alles onbeduidend,
tot het laatste beetje pijn.
Wat wij zo belangrijk vinden,
verliest zijn glans, verliest zijn zin.
Maar achter die gesloten ogen
glanst een wonderlijk mooi begin.
GEDICHT 42
Jouw woord gaf ons een
grenzeloos vertrouwen.
Bescheidenheid stond in het
vaandel van je leven.
Liefde en vriendschap, dat is wat
je altijd hebt gegeven.
GEDICHT 43
De vlinders zijn gevlogen,
zij zijn eindelijk weer thuis.
Ver voorbij de regenbogen
passeerden zij die “sluis”.
Die “sluis” tussen de hemel en de aarde,
daar zweefden zij samen doorheen.
Dat heeft zoveel waarde,
zij zijn nooit meer alleen.
GEDICHT 44
Waarom al dat vechten
waarom al die pijn.
Je wilde hier niet weg,
je wilde bij ons zijn.
De strijd was oneerlijk
en geheel niet terecht.
Je wilde nog graag verder
maar verloor dit gevecht.
GEDICHT 62
Als je ouder wordt en
niet meer weet waar je bent.
Als je mensen ziet
maar ze niet meer herkent.
Je niet meer bewust bent van
liefde en pijn.
Dan zal de eeuwige rust
een verlossing zijn.
GEDICHT 63
In de stilte drijven de gedachten
als wolken in de lucht,
in stilte vind ik rust
en ben ik niet meer op de vlucht.
In de stilte wil ik kijken, kijken naar omhoog
naar een ongekende verte
naar het wonder van de regenboog.
In de stilte zie ik bomen wuiven in de wind
in de stilte wordt pas tastbaar
dat de liefde overwint.
GEDICHT 65
Te klein, ben ik om te begrijpen.
Te klein, ben ik om te weten.
Te klein, ben ik om je te verliezen.
Groot, ben ik om van je te houden.
GEDICHT 68
Hij was allang zichzelf niet meer,
hij kon het niet meer aan.
We hoopten, zittend rond zijn bed
dat hij rustig heen zou gaan.
En na zijn laatste zucht was het
alsof hij zichzelf hervond.
Alsof hij op de drempel
van een ander leven stond.
Ik ben even blijven kijken
ben even blijven staan
en voelde iets van een wonder
door de stille kamer gaan.
GEDICHT 101
Ik vind je in de sterren,
in de lucht, de zon, het gras
ik vind je in het ochtendlicht
ik denk aan hoe je was.
Soms fiets je in een flits voorbij
of loop je me tegemoet
en soms hoor ik
ineens je stem
die trots zegt je doet
het goed.
Stuur uw selectie door via e-mail
Via onderstaand formulier is het mogelijk om uw selectie gedichten via e-mail naar één of meerdere adressen te verzenden. Of u kan uw selectie ook doormailen naar info@van-lent.be.
Uitvaartcentrum Van Lent
Bleekmeersstraat 62
09 348 01 44
info@van-lent.be