Gedichtenbundel

Blader door onze gedichtenbundel, selecteer uw voorkeuren en stuur deze vervolgens via het formulier onderaan door naar één of meerdere e-mailadressen, of naar info@van-lent.be.

Vrouw Man Moeder Vader Kind Dementie Uit het leven stappen Mijn selectie Alles tonen

GEDICHT 1

Alles leeft in tijd
zo is het bestaan.
Komen en gaan,
zaaien en maaien,
de eeuwigheid ingaan.
Alles heeft zijn tijd.

— Claire Vanden Abbeele

GEDICHT 2

Er is geen weg die gebaand is.
De regen wast altijd weer elke voetstap uit.
Er is geen vastliggend doel.
De aarde draait voortdurend om haar as.
Er is alleen het weet hebben
van een liefde zonder maat.
Als we aandachtig luisteren
naar dat vreemde wederkerende gefluister
dan komen we op de plek die ons bewaart.

— Claire Vanden Abbeele

GEDICHT 3

Herinneringen laten geboren worden
het is een helend proces
waarin je al je liefde
en je verdriet
je warmte en je weemoed
verzamelt en samenrijgt
tot een kralenketting
die je gidst over de kloof
van pijn en verdriet.

— Claire Vanden Abbeele

GEDICHT 25

De leegte zonder jou
is met geen pen te beschrijven.
De leegte zonder jou
zal altijd bij ons blijven.
Maar veel fijne herinneringen
verzachten onze smart.
Voorgoed uit ons midden,
maar altijd in ons hart.

GEDICHT 26

Zwaar werden de dagen
en lang duurde de nacht.
Hoe moeilijk is het vechten
bij ontbreken van de kracht.
Maar ondanks je verlies
van de strijd om het leven,
heb je ons een heel stuk geluk
en ontzettend veel liefde gegeven.

GEDICHT 27

Denk aan mij terug,
maar niet in de dagen
van pijn en verdriet.
Denk aan mij terug,
in de stralende zon
hoe ik was toen ik alles nog kon.

GEDICHT 28

Sterven doe je niet ineens
maar af en toe ’n beetje.
En alle beetjes die je stierf,
’t is vreemd, maar die vergeet je.
Het is je dikwijls zelfs ontgaan,
je zegt: ”ik ben wat moe.”
Maar op ’n keer dan ben je aan
je allerlaatste beetje toe.

— Toon Hermans

GEDICHT 29

We weten het niet,
we zullen het nooit begrijpen.
Waarom een mensenleven wordt bekort.
Waarom de ene bloem tot vrucht mag rijpen
en de ander reeds in de knop verdort.

GEDICHT 33

Achter je ligt een leven
van werken en plicht,
en juist dat bepaalde in alles jouw gezicht.
Flink was je je hele leven,
moedig ben je tot het einde gebleven.
Flink wil je nu dat wij zullen zijn
maar afscheid nemen doet ons
zo’n pijn.

GEDICHT 35

Niemand die het weten kan
hoeveel ik van je hou.
Niemand die mij troosten kan
in mijn verdriet om jou.
Niemand die begrijpen zal
hoe vreselijk ik je mis.
Niemand die beseffen zal
hoe erg die pijn wel is.

GEDICHT 36

Er zijn geen woorden voor een zieke
van wie je weet, hij redt het niet.
Je streelt zijn wang, je ziet zijn ogen,
je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar voor z’n einde
dat na zoveel moedig strijden kwam.
Omdat het niet alleen zijn leven
maar ook zijn lijden overnam.

GEDICHT 38

Boven akkers, stad en land
mag je God nu loven
kleine vogels in Gods hand
vlieg omhoog, naar boven
vlieg omhoog en vlieg voorgoed
vlieg de vrijheid tegemoet.

GEDICHT 39

Nooit klagend, nooit vragend,
zijn lasten in stilte dragend.
Zijn handen hebben voor ons gewerkt,
zijn hart heeft voor ons geklopt,
zijn ogen hebben tot het laatst gezocht.

GEDICHT 40

Mijn avond gaat vallen
’t wordt kil om me heen.
Straks moet ik vallen
en laat jullie alleen.
Vergeving voor fouten en
voor wat mis is gegaan.
Maar kom in mijn nacht
dicht om mij staan.
De tranen in mijn ogen
doen niet zo zeer.
Als jullie mij troosten
voor de laatste keer.

GEDICHT 41

De laatste dagen van het einde,
dan wordt de grote wereld klein,
is plotseling alles onbeduidend,
tot het laatste beetje pijn.
Wat wij zo belangrijk vinden,
verliest zijn glans, verliest zijn zin.
Maar achter die gesloten ogen
glanst een wonderlijk mooi begin.

GEDICHT 43

De vlinders zijn gevlogen,
zij zijn eindelijk weer thuis.
Ver voorbij de regenbogen
passeerden zij die “sluis”.
Die “sluis” tussen de hemel en de aarde,
daar zweefden zij samen doorheen.
Dat heeft zoveel waarde,
zij zijn nooit meer alleen.

GEDICHT 44

Waarom al dat vechten
waarom al die pijn.
Je wilde hier niet weg,
je wilde bij ons zijn.
De strijd was oneerlijk
en geheel niet terecht.
Je wilde nog graag verder
maar verloor dit gevecht.

GEDICHT 54

Als ik eerder ga dan jij,
huil dan niet.
Want ik zal altijd bij je zijn.
Als je me mist, fluister mijn naam
en ik zal er voor je zijn,
ook al zie je me niet.

GEDICHT 62

Als je ouder wordt en
niet meer weet waar je bent.
Als je mensen ziet
maar ze niet meer herkent.
Je niet meer bewust bent van
liefde en pijn.
Dan zal de eeuwige rust
een verlossing zijn.

GEDICHT 63

In de stilte drijven de gedachten
als wolken in de lucht,
in stilte vind ik rust
en ben ik niet meer op de vlucht.

In de stilte wil ik kijken, kijken naar omhoog
naar een ongekende verte
naar het wonder van de regenboog.

In de stilte zie ik bomen wuiven in de wind
in de stilte wordt pas tastbaar
dat de liefde overwint.

GEDICHT 69

Ik heb vannacht een ster uitgezocht
voor mijn opa die moest gaan
een ster voor iemand zó bijzonder
dat hij eigenlijk alleen moet staan.

Nu kijk ik naar de sterren
en huil ik naar de maan
dan straalt daar weer die ene ster
dus is mijn opa eigenlijk nooit weggegaan.

GEDICHT 73

Zoals de dag
uit de nacht treedt,
treedt het leven
uit de dood.
Er is liefde
die niet sterft.

— Toon Hermans

GEDICHT 84

Zoals de hand
van een ingeslapen vader
voelen blijft,
voelt wat voorbij is
nog nabij.

Ook al lijkt in de verte
de winterslee van vroeger
veel te klein
voor nu.

En ook al vraag ik zelden nog
wie mijn jas wil knopen,
vooraleer ik de kou
instap
die niet meer stopt.

En die me voelen blijft
met handen
van een ingeslapen vader.

— Paul Cox

GEDICHT 101

Ik vind je in de sterren,
in de lucht, de zon, het gras
ik vind je in het ochtendlicht
ik denk aan hoe je was.
Soms fiets je in een flits voorbij
of loop je me tegemoet
en soms hoor ik
ineens je stem
die trots zegt je doet
het goed.

Stuur uw selectie door via e-mail

Via onderstaand formulier is het mogelijk om uw selectie gedichten via e-mail naar één of meerdere adressen te verzenden. Of u kan uw selectie ook doormailen naar info@van-lent.be.