Gedichtenbundel

Blader door onze gedichtenbundel, selecteer uw voorkeuren en stuur deze vervolgens via het formulier onderaan door naar één of meerdere e-mailadressen, of naar info@van-lent.be.

Vrouw Man Moeder Vader Zus Broer Kind Mijn selectie

GEDICHT 1

Alles leeft in tijd
zo is het bestaan.
Komen en gaan,
zaaien en maaien,
de eeuwigheid ingaan.
Alles heeft zijn tijd.

— Claire Vanden Abbeele

GEDICHT 2

Er is geen weg die gebaand is.
De regen wast altijd weer elke voetstap uit.
Er is geen vastliggend doel.
De aarde draait voortdurend om haar as.
Er is alleen het weet hebben
van een liefde zonder maat.
Als we aandachtig luisteren
naar dat vreemde wederkerende gefluister
dan komen we op de plek die ons bewaart.

— Claire Vanden Abbeele

GEDICHT 3

Herinneringen laten geboren worden
het is een helend proces
waarin je al je liefde
en je verdriet
je warmte en je weemoed
verzamelt en samenrijgt
tot een kralenketting
die je gidst over de kloof
van pijn en verdriet.

— Claire Vanden Abbeele

GEDICHT 4

Hou me (niet) vast
vanaf hier
heb ik alleen te gaan
ik zal altijd
-ergens-
bij je zijn
we zijn tochtgenoten
maar hier neem ik afscheid
ik neem je lach en je speelsheid mee
je warme liefde ook
maar hou me niet vast
want
ik wil zoals altijd
in vrijheid
mijn eigen weg kunnen gaan.

— Claire Vanden Abbeele

GEDICHT 5

Omhullend en vertrouwd
tekent zich het blauw
van zorg en nabijheid
groot is wie naast je staat
en met je meegaat
sterk is wie je laat gaan
en je vrij maakt.

— Claire Vanden Abbeele

GEDICHT 6

Omwille van het beminnen
stap ik verder
uit en in mezelf
innig en meerstemmig
verbindend verbonden
onuitwisbaar verweven.

— Claire Vanden Abbeele

GEDICHT 7

We zullen je,
net als voorheen,
bij je naam blijven noemen.
Alleen wat zachter,
Hoewel de stilte
zelden zo hard valt.

GEDICHT 8

Zoals een bloem haar kelk sluit
na het laatste zonnelicht,
zo ben je van ons heengegaan.
Zo zacht, zo stil, zo vederlicht.
En op je lippen lag een lach
alsof je zicht had op het licht
van de eeuwige nieuwe dag.

GEDICHT 9

Je hield zo van het leven,
genoot van elk moment.
De vreugde jezelf te geven
was door iedereen gekend.
Wij missen nu je gulheid,
je lach, je vriendelijkheid,
je spontane blijheid,
je openhartigheid.

GEDICHT 10

Papa's sterven niet,
ze glijden hooguit naar de overkant.
Ze leven verder in wie blijft,
in woorden en gedachten,
in verhalen en gevoel van tederheid.
Papa's sterven niet,
ze blijven altijd in de buurt.
Je ziet hen in de spiegel
in een stukje van jezelf.

GEDICHT 11

Een moeder zou niet mogen doodgaan,
zou voor altijd moeten zijn,
in leed en liefde bij ons blijven,
het meest volmaakte samenzijn.
Een moeder kan gewoon niet doodgaan.
Gestorven leeft ze nog in mij.
Zoals steeds wou ze ons voorgaan.
In hart en geest blijft ze nabij.

GEDICHT 12

Nu we stilstaan bij zijn leven,
nu we stilstaan bij zijn dood,
beseffen we pas ten volle,
ook in kleine dingen was hij groot.

GEDICHT 13

Jouw sporen zijn niet uitgewist,
de afdruk van gelukkige jaren,
ze staan in onze geest gegrift,
waar wij ze met respect bewaren.

GEDICHT 14

Geen woorden meer
geen streling meer,
je altijd moeten missen
je nooit meer zien
en waar je bent
een eeuwigheid naar gissen.

GEDICHT 15

Met jouw dood zijn ook begraven
al mijn dromen en mijn hoop.
Samen met je oud te worden,
samen nog zoveel te doen.
Kon ik maar de tijd doen keren,
dood en leven regisseren,
dan werd het nog mooier dan toen.

GEDICHT 16

Het is niet eerlijk, niet rechtvaardig
dat jij, zo jong, al heen moest gaan.
Je was zo lief, attent en aardig.
Je pakte het leven vrolijk aan.
Het doet zo’n pijn je dood te weten,
zelfs mijn verstand kan er niet bij.
Mijn droefheid is ook niet te meten.
Waarom niet ik? Waarom juist jij?

GEDICHT 17

Je was met je gedachten
al in die andere wereld.
Je leefde van herinneringen
en van vergeten dromen.
Nu ben je veilig aanbeland
daar ergens aan de overkant.

GEDICHT 18

Je wou die ziekte overleven
om nog heel lang bij ons te zijn,
maar het is een hard gegeven:
de dood laat niemand leven.
Hoezeer we er ook naar streven,
jouw afscheid,
het maakt ons klein.
Je nooit meer zien
doet zo’n pijn.

GEDICHT 19

Bedankt voor wie je voor ons was,
jij gaf ons leven veel meer zin,
van jou blijft deze wens ons bij:
wees blij, heb lief en bemin.

GEDICHT 20

Wij danken je voor de tijd
dat je bij ons was.
Voor je vriendschap, je goedheid,
voor je vreugdevol aanwezig zijn.
Zo zullen wij je steeds gedenken,
zo zal je altijd bij ons zijn.

GEDICHT 21

Dank je wel voor zoveel kleine dingen,
voor je schouderklopjes en je raad,
dank voor je goedheid en je liefde,
je was iemand van woord en daad.

GEDICHT 22

Vraag me niet haar te vergeten
en zonder haar op weg te gaan,
van haar dood wil ik niet weten,
we zullen samen verdergaan.

GEDICHT 23

Waar mensen, mensen zijn,
die elkaar verstaan.
Waar liefde, liefde is,
daarheen wil ik gaan.
Waar het eeuwig vrede is,
waar de zon schijnt.
Waar een nieuwe wereld is,
die niet meer verdwijnt.

GEDICHT 24

Als een bloem zo is het leven.
Het begin is teer en klein,
de één die bloeit uitbundig,
de ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
weer anderen blijven even.
Vraag niet bij welke bloem je hoort,
dat is het geheim van het leven.

GEDICHT 25

De leegte zonder jou
is met geen pen te beschrijven.
De leegte zonder jou
zal altijd bij ons blijven.
Maar veel fijne herinneringen
verzachten onze smart.
Voorgoed uit ons midden,
maar altijd in ons hart.

Stuur uw selectie door via e-mail

Via onderstaand formulier is het mogelijk om uw selectie gedichten via e-mail naar één of meerdere adressen te verzenden. Of u kan uw selectie ook doormailen naar info@van-lent.be.